Do niedawna był on jednym z najstarszych żyjących aktorów w Polsce. Zmarł w wieku 100 lat w listopadzie 2020 roku. Mieszkał w placówce charytatywnej dla artystów w trudnej sytuacji materialnej w Skolimowie. Innymi znanymi mieszkańcami to np. Irena Santor czy Witold Gruca. Aktor miał zatem doborowe towarzystwo do swoich ostatnich dni. 

Młodość w powojennej Warszawie. 

Witold Sadowy urodził się w Warszawie 1920 roku. W wieku 12 lat, gdy wybuchło Powstanie Styczniowe, stracił ojca i brata. Utrzymywał się wraz z mamą Józefą Wierzchowską ze sprzedaży wyrobów tytoniowych. W wieku 15 lat otrzymał angaż w sztuce „Burmistrz Stylmondu” w stołecznym teatrze.

Kariera przed i po emeryturze. 

Swój rozwój artystyczny kontynuował przez lata w różnych teatrów warszawskich: Teatrze Klasycznym, Nowym czy Teatrze Rozmaitości. Swoją ostatnią rolę zagrał, mając 69 lat. Będąc już na emeryturze w gazetach, w których publikował wcześniej felietony, zaczął pisać nekrologii zmarłych artystów teatralnych – aktorów, reżyserów. Witold Sadowy opublikował kilka książek poświęconych swojej największej pasji- teatrze. Wielokrotnie był honorowany odznaczeniami za zasługi w dziedzinie kultury polskiej – Order Odrodzenia Polski, Medal Pro Masovia, Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Victos”, i wiele innych.